Month: October 2013

สวัสดีครับเป็นอย่างไรกันบ้างครับสำหรับฝีมือการทำอาหารของแต่ละท่าน ถ้าทำอร่อยแล้วว่าง ๆ มาทำให้ผมทานบ้างก็ดีนะครับ หลายต่อหลายครั้งที่เราเองก็มีโอกาสได้พูดเรื่องราวเกี่ยวกับการปรับและประยุกต์เพิ่มเติมในการทำอาหารหลังจากวันนี้ที่มีโอกาสไปได้ไปเรียนที่โรงเรียนสอนทำอาหารมา ก็ได้ความรู้เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะมาเล่าให้เพื่อน ๆ ได้อ่านกันครับ ซึ่งอาจจะดูเป็นตัวเลข และการค้าการขายหน่อยนะครับ ยังไงก็ลองอ่าน ๆ กันดูครับ

บางครั้งการไปเรียนที่โรงเรียนสอนทำอาหารก็ใช่ว่ากลับมาจะได้แต่สูตรการทำอาหารเต็มไปหมด เห็นแล้วก็คงจะไม่ใช่เรื่องที่ดีมากนัก หากแต่เราลองประยุกต์เพิ่มเติมเกี่ยวกับการลองมาดูในแง่การค้าบ้าง ว่าการทำอาหารของเรานั้นเกี่ยวเนื่องกับเรื่องอะไรกันบ้าง เพราะในความเป็นจริงแล้วคนที่มาเรียนทำอาหาร หรือว่าเรียนทำขนมอะไรก็แล้วแต่ ต่างก็อยากมีวิชาชีพ หรือความรู้ติดตัวเพื่อนำไปประกอบอาชีพในด้านการทำอาหารนั่นเอง เพราะฉะนั้นการที่เรามาคุยเรื่องการค้าบ้างเห็นจะเป็นการดีอยู่ไม่น้อยครับ

จากการที่ได้ศึกษามาจากโรงเรียนสอนทำอาหารเองก็พบว่าเราควรทำความรู้จักง่าย ๆ ว่าอาหารแต่ละเมนู หรือแต่ละอย่างต้นทุนขึ้นอยู่กับอะไรบ้าง แน่นอนครับว่าต้นทุนในเรื่องของการทำอาหารนั้น ขึ้นอยู่กับวัตถุดิบสำหรับการปรุงอาหารนั่นเอง ซึ่งเราในฐานะคนทำอาหารก็ควรจะทำความรู้จักหรือเรียนรู้ไว้ก็ย่อมดีอย่างแน่นอนครับ เพราะเราจะได้รู้ถึงต้นทุนของการรับประทานอาหารในแต่ละมื้อได้อีกด้วยไว้คราวหน้ามาต่อกันครับ http://www.mlpuang.com/ สำหรับใครที่อยากให้คนสอนทำอาหาร

หลังจากคราวที่แล้วก็ได้มีโอกาสเที่ยวที่ประเทศพม่าอย่างมีเป้าหมายสำคัญ  ก็คิดว่าได้พบเจออะไรบางอย่างดี ๆ เช่นกันครับ ในช่วงของเย็นวันหนึ่งมีโอกาสได้ล่องเรือเที่ยวไปตามแม่น้ำ ก็พบกับคุณลุงซึ่งเป็นชาวประมงแถบน้ำนั้นครับ ซึ่งก็พูดภาษาพม่าไม่เป็น ก็เลยให้ล่ามไกด์แปลให้ฟังครับ ซึ่งเป็นภาพที่ประทับใจอยู่ไม่น้อยเลยสำหรับการเที่ยว ณ ดินแดนแห่งนี้ คุณลุงแกเป็นชาวประมงครับ ตกปลา ถักแหอยู่ อยู่ทุก ๆ วัน

แกบอกว่าวิถีชาวพม่าแต่ละที่ก็ไม่เหมือนกัน แกเลือกวิถีชีวิตที่ดูเหมือนว่าจะลำบากที่สุด แต่แกกลับไม่รู้สึกเช่นนั้นเลย แกรู้สึกว่าแกสบายใจมากที่สุด และมีความสุขมากที่สุด ที่อยู่ใช้ชีวิตบนความปล่อยวาง ไม่ต้องมีอะไรให้ปวดหัวหรือมานั่งห่วง การที่แกพายเรือมาทอดแหเพื่อจับปลา ของการเป็นอาชีพประมงนั้นเป็นสิ่งที่มีความสุขมากที่สุด เพราะไม่ต้องไปเทลาะเบาะแว้งกับคนภายนอก เราอยู่กับแม่น้ำ ถึงเวลาปลาผสมพันธ์เราก็จับน้อยลง รบกวนเขาน้อยลง

ในแต่ละวันการจับปลาก็มีมากเหลือล้น ปกติก็กินเอง เหลือก็ไปขายเท่านั้นครับ ตามตลาดก็ได้ราคาที่พอนำกลับมาประทังชีวิต อยู่กันแบบง่าย ๆ ไม่ต้องรีบร้อนอะไรมากมายนัก เวลามาอยู่น่ายน้ำคนเดียวก็มีโอกาสดูแลความคิดตัวเองได้อย่างง่ายดายมาก ๆ และนี่ก็คือสิ่งที่ได้พบจากการไปเที่ยวที่ประเทศพม่าครับ สำหรับใครที่อยากไปเที่ยวhttp://www.earththaitravel.com/myanmar/myanmar.phpแนะนำบริษัททัวร์พม่า บริษัทนี้เลยครับ